Een echte Koreaanse

Lieve allemaal,

Volgens mijn vrienden hier ben ik Koreaans, het enige wat hier niet op wijst zijn mijn looks natuurlijk maar buiten mijn uiterlijk om ben ik volgens de mensen hier net zo als alle andere Koreanen. Vorig jaar voelde ik me hier al thuis maar ik moet zeggen dat het ook voor mij voelt alsof ik hier gewoon mijn leven heb wat wellicht een reden is waarom mijn blog niet zo up to date is als vorig jaar.. mijn excuses. Om het goed te maken hier dan wat inzichten in mijn Koreaanse leven;)

Een dagelijkse Koreaanse dag begint met wakker worden in mijn piepkleine kamertje. Het is smorgens echt nodig om een wekker te zetten, 1 omdat ik geen ochtend mens ben maar vooral omdat ik geen daglicht in mijn kamertje van 2 bij 2 heb met als gevolg dat het echt niet is in te schatten of het nu 3 uur snachts is of al 11 uur smorgens.  Eenmaal wakker is het tijd voor het ontbijt ook dit proces is al wat aangepast waar ik eerst alleen maar brood at loop ik nu meestal naar de volgende verdieping (waar de keuken is en de slaapkamers van jongens/mannen want dat is natuurlijk braaf gescheiden) om een kommetje rijst te halen en wat kimchi het bijgerecht wat je hier bij alles de hele dag door eet. Vervolgens is het dan tijd voor een douche.. Doordat meer dan de helft van de totale Koreaanse bevolking in Seoul woont is er hier op zn zachts gezegd wat ruimte gebrek dit is terug te vinden in de Koreaanse "badkamers".  Niet alleen mijn badkamer is zo ingerecht maar ook die van vrienden thuis. Bij binnenkomst van de badkmaer staan er altijd 2 paar badslippers voor gezamelijk gebruik. De badkamer zelf is zo voorzien dat in de ruimte van 1 bij hooguit 1,5 een toilet staat waar schuinvoor dan een wasbak is, boven deze wastafel en vlak voor de deur hangt dan een handdouche.. Je begrijpt al gewoon onder de douche staan is niet mogelijk en dus is altijd met een handdouche jezelf en beetje afspoelen met als gevolg dat de wc zeiknat is en de rest van de badkamer en het onmogelijk is je nog aan te kleden zonder je schone kleren nat te maken.

Vervolgens is het dan tijd om met mijn onderzoek bezig te zijn..wat best goed vordert. In Korea gaat alles om connecties, iedereen kan altijd wel iemand of iets vinden wat ze gemeenschappelijk hebben. Voor mij bedrijven op bellen zonder dat ik iemand ken is dan ook een kansloos.. Zonder naam van iemand die je via via kent kom je niet echt binnen. Via vrienden probeer ik dan zoveel mogelijk connecties te maken en zo weer verder te komen met mijn onderzoek. Gelukkig is het in Korea zo dat als je eenmaal goede vrienden bent je dat min of meer voor het leven bent en je alles voor elkaar doet, let op voor elkaar doet dus het omgekeerde wordt ook van mij verwacht.  Overdag ben ik dus vooral bezig met connecties te maken, interviews te plannen uit te werken en te analyseren en af en toe een dagje te werken bij dat navigatiewerk. Tussendoor wordt ik aangesproken op facebook door vrinenden die vanuit hun werk even contacten.. Ook al komt het niet altijd even goed uit zijn dit praatjes waarvan je weet dat je die in iedergeval voor 30 minuten houden.. het individu is niet belangrijk en het gaat om de groep met als gevolg dat denken dat je het druk hebt niet meer in je opkomt.. Ook in mijn hoofd komt dit vaak niet meer op en merkt ik dat ook mijn gedachte steeds meer zo zijn dat ik denk aan wat voor de groep het beste is of wat vanuit een deze gedachte min of meer verplicht is om te doen. Nee deze praatjes ga ik dan weer snel verder met me onderzoek ( al horen deze praatjes ook onder mijn onderzoek want het zegt veel over de business culture). ZO af en toe ga ik dan smiddags lunchen met vrienden waarna standaard een kop koffie volgt.. zo gaat het hier nu eenmaal als je vrienden meet er zal altijd gegeten en gedronken worden.. Andere dagen spreek ik af met informanten die alleen ene interview kunnen doen tijdens hun 1 uur durende lunchpauze..Afhankelijk van hun bedrijf, positie en vooral hun baas werken de meeste koreanen tussen de 10 en 16 uur per dag met als gevolg dat er weinig tijd overblijft om interviews te doen, lunchpauze of savonds laat/midden in de nacht.

Opweg naar interviews of meetingen waar ik informanten kan ontmoeten is de  metro pakken altijd een dingetje. Ik realiseerde me niet dat ik hier al zo aan gewend was todat ik laatst samen met een koreaanse vriendin een nieuwe toerist ging uitleggen hoe het werkt. Een tijd geleden heb ik een foto geplaatst van het overstappen van de metro.Als er net een metro is aangekomen staan de trappen naar het perron compleet vol , hutje mutje staan we dan opelkaar gedrukt op de trap wachtend totdat er beweging in komt. Als je dan ergens naartoe op weg bent is het belangrijk deze tijd er bij op te rekenen zodat je nog op tijd komt. De nieuwe toerist raakte al vrij in paniek toen ze de trap zag en zei.. hoe gaan we in de metro komen.. Het systeem is vrij simpel als je eenmaal op het perron bent staan er met pijlen aangegeven waar je moet wachten zodat het midden vrij blijft voor de mensen die er uitwillen. Als die mensen er uit zijn en de metro nog steeds bomvol is is het een kwestie van duwen duwen en nog meer duwen. Eenmaal binnen in de metro sta je dan echt bovenop elkaar gedrukt en is privacy of wat prive ruimte niet echt een ding waar je je om moet geven. Mocht je een keer het geluk hebben dat er zitplaatsen vrij komen laat je altijd de oudste van je gezelschap zitten.. de gene die gaat zitten neemt vervolgens de tassen van de andere opschoot zodat je die als staande niet meer hoeft te dragen. Aangezien de metro zo vol is en 'savonds laat vooral vol met mensen die vol gedronken hebben ( de bedrijfscultuur is hier zo dat na al die uren werken men vaak ook nog verplicht met de collegas moet gaan drinken.. maar gelukkig is niemand hier vervelend dronken) is het nodig 1 halte voor de daadwerkelijke halte je al richting de deuren te gaan bewegen wat dus weer vooral veel  duwen duwen en nog meer duwen in houd.

Omdat de douches hier zo klein is ga ik vaak met vriendinnen naar een public bath waar je uren heerlijk kan badderen en van de sauna's gebruik kan maken. Het levert altijd wel ff wat gezichten op als ik daar als blanke binnen kom lopen maar het blijft een genot. Dat ik ondertussen zo gewend ben aan de cultuur hier, hoe vriendelijk de mensen zijn en hoe veilig het is bleek toen ik laatst met Hera naar het public bath ging. Er heerst hier zo weinig criminaliteit dat iederen rustig in een openbaar toilet ze tas laat liggen en hem dan weer op komt halen. Er word je dan ook op je hard gedrukt als je iets vind het nooit bij een receptie af te leveren omdat de eigenaar waarschijnlijk gewoon zo terug komt en het ff had laten liggen terwijl hij/zij bezig was met iets anders. Na een avondje public bath kwam ik er de volgende dag in de middag achter dat ik mijn portemenne had laten liggen bij het public bath met creditcard/bankpasje en alles. Onder alle andere omstandigheden was ik compleet in de stress geraakt maar het eerste wat ik hier dacht was ach die ligt er nog wel ze laten hier alles liggen niemand die hem meeneemt.  Meteen hera ff opgebeld of ze een telefoonnummer had zodat we ff konden checken of die er inderdaad nog lag..zo niet is het toch wel handig je creditcard te blokkeren. En ja hoor hij lag er. Toen ik hem savonds laat ik ging ophalen bijna 24 uur later lag mijn portemonnee nog op exact dezelfde plaats als waar ik hem had laten liggen met alles er nog in. IN plaats van dat mensen dus denken dat Korea gevaarlijk is.. is het eerlijk waar onder meer door dit soort dingen het meest veilige land waar ik ooit geweest ben.

Mocht mijn tijd voor mijn onderzoek die dag er dan opzitten dan is het tijd voor vrije tijd met vrienden wat als eerste altijd gepaard gaat met eten  en koffie. Waar je gaat eten is ene kwestie van aanvoelen.. De koreaanse cultuur is er 1 waarbij het vooral om aanvoelen gaat en niet directe communicatie uit de indirecte boodschap van ah laatst hoorde ik hier of lang geleden ben ik daar geweest of iets in die trant is het dan aan mij om daar op in te gaan en te zeggen van oja was het goed.. ja het was goed.. oh is het dichtbij .. ja het is dichtbij.. ow misschien kunnen we daar dan heen gaan..ja daar kunnen we misschien wel heen gaan waarop er dan uiteindelijk gezegd word waar we heen gaan.. Het lijkt omslachtig maar het heeft allemaal te maken met de beleefdheid naar elkaar toe en het beste voor elkaar willen. Het zorgt er alleen ook voor dat je het antwoord nee ok moet aanvoelen en niet zo zeer gezegd wordt. Na het eten is het dan tijd voor wat typische koreaanse tijdbesteding vaak houd dat in om naar een cafe te gaan en daar een filmpje te kijken vanaf de laptop.. hier mag je uren blijven zitten in een cafe met 1 drankje te bestellen.. sterker nog dat is de normaalste zaak van de wereld.. of we gaan naar een noreabang/of wel karaoke. De karaoke's zijn er in allerlei formaten van kleine hokjes tot grotere ruimtes met ruime banken en tafels etc.  Meestal gaan we dan voor een uur allerlei nummer zingen al is het een standaard service dat dit gratis verlengt wordt tot 1,5 uur.  iets wat je je in nederland niet kan voorstellen.

Naast de dagelijkse vrije tijd ben ik afgelopen weekend dan ook eindelijk naar het grootse concert van Bigbang geweest. Mijn favoriete boyband en helaas niet alleen mijn favoriete boyband maar ook van vele andere gillende meisjes. Een paar uur voor aanvang kwam ik aan bij het olypmische stadion ( want ja ooit was korea host voor de olympische spelen en die stadiums worden nu gebruikt voor concerten etc. Eenmaal bij aankomst waren er vooral duizenden  koreaanse meisjes tussen de 14-18 jaar voornamelijk en geen buitenlanders. Dus ik werd meteen een bezienswaardigheid maar zoals dat met fans onderling gaat werden er gezellig praatjes gehouden over wie we het leukste vonden. Daarnaast werd er anders dan in nederland door vele meisjes die min of meer verkleed waren als de bandleden ( dus als jongens) performances op liedjes van de band uitgevoerd waar iedereen dan omheen zat en ging meezingen een aanmodigen. Gelukkig had ik mijn voorbereidingen goed getroffen en heb ik sinds dat ik kaartjes had via youtube alle teksten opgezocht en geoefenend dat ik het in het Koreaans mee kan zingen.. Want zeg nou zelf een concert is de helft zo leuk als je niet mee kan zingen.. Toen het concert eenmaal begon bleek al snel dat wanneer wij denken dat de toppers over de top zijn dat het nog reuze meevalt. Wat een spectucalaire show. In van die levensgrote opblaasballen liepen  de bandleden over het publiek heen, vlogen door de lucht heen met 2 meter grote vleugels,  constant overal vuurwerk, levensgrote mascotte's etc en er hebben zich volgens mij wel 15 kledingwissels voorgedaan en in tegenstelling tot de toppers hebben ze hier dan ook nog gevoel van  smaak.  Al die extra dingen waar natuurljk al vet maar uiteindelijk is het vetste toch als je al je favo liedjes live hoort. De gewoonte is hier om met een lichtje het hele concert et zwaaien en dat doet iedereen dan ook (incl. ikzelf) waardoor foto's maken alleen helaas wel onmogelijk werd. Ik heb 2 filmpjes gemaakt die ik zal proberen te posten mochten ze er op komen dan mijn excuses voor het niet stabiele beeld laten we zeggen dat ik zo enthousiast was dat ik mijn beeld niet goed recht kon houden;) Ze gaan nu een wereldtour doen en gelukkig heb ik mijn moeder en zusje als net zo fan gemaakt dat we hopelijk ze ergens in Europa nog kunnen zien spelen.

Naast vrije tijd gaat ook het reizen nu meer op zn koreaans dan vorig jaar. Was ik vorig jaar nog meer de toerist die naar alle toeristische dingen ging besteed ik nu vooral veel tijd aan vrienden. Vorig week (29 en 1 maart) ben ik met Nana naar het zuiden van een land geweest naar de plaats suncheon. OP zich niet echt een bekende toeristische plaats maar zeker mooi. Op de heen weg gingen we met de bus omdat die eerder vertrok dan de trein en daardoor sneller was. Van te voren wat sushi/kimbap ingeslagen voor de lunch. Eenmaal mezelf hier mee al propvol te hebben gegeten hielden we na 1,5 een pauze bij een grote parkeerplaats waar je allerlei koreaanse snack en straateten kan kopen.. en dat is dus ook de gewoonte. Ondanks dat ik dus geen honger had toch het 1 en ander gekocht en alles samen opgegeten. De rest van de weg was de bus compleet stil en lag iedereen te slapen. Eenmaal aangekomen in Suncehon rond  5 uur zijn we eerst naar suncheon bay gegaan wat bekend staat om zijn mooie natuur en zonsondergang.  En de zonsondergang was dan ook zeker prachtig en het geluk was met ons want ook allebei dagen was het weer prachtig zo 14 graden. Daarna zijn we met een kort taxiritje vertrokken naar het huis van vrienden van nana waar we verbleven. Een enorm huis wat je niet vind in Seoul en 2 schatten van kindjes. Nana's vrienden konden helaas geen engels en ondanks dat wat ik spreek vloeiend is gaan mijn gesprekken in het koreaans niet heel diepgaand. Met het oudste jongetje van 2 had ik echter geen probleem van communiceren. Dus daar heb ik gezellig mee gespeeld. Daarnaast hield het jongetje van op de foto gaan en kreeg ik dus op een gegeven moment mijn eigen fototoestel in me handen gedrukt en ging die voor me staan : "Cheese". Toen de kinderen op bed lagen hebben we met zn alle nog wat bier gedronken en kip gegeten .. want het 1 gaat nou eenmaal niet zonder het ander. De volgende dagzijn we de hele dag rondgereden door Nana's vrienden en waren we met zn 6en op stap. Eerst gingen we met zn alle brunchen.. na bijna 40 minuten door de bergen te rijden werd er opeens gezegd dat we er waren. Ik begreep het niet helemaal want er was niks te zien behalve 1 huisje in de middle of nowhere en daar stopte we. Wat bleek de mensen hielden restaurant aan huis.  De streek waar we waren staat bekend om zijn enorme hoeveelheid aan bijgerechten die je er hier bijkrijgt en dat was zeker te zien de hele tafel stond vol met bijgerechten. Na de brunch gingen we door naar de songwangsa tempel die prachtig was. daarna weer een stuk door de bergen gereden op weg naar Yeosu waar de EXPO van 2012 gehouden wordt. Heerlijk om even de frisse strandlucht te ruiken dan merk je toch pas hoe enorm vervuild seoul is .. Heerlijk over de pier gewandeld en uitgewaaid op de rotsen aan het strand. Helaas was het daarna al weer tijd om nog wat avondeten te eten met weer een tafel vol bijgerechten en de trein terug naar seoul te pakken. De treinein hier zijn zo luxe heerlijke stoelen en een speciaal gedeelte met bar etc alsof je de ICE neemt ofzo.. alleen dan binnenlands.

Naast al mijn tijdbestedingen is het buigen naar oudere en bij begroetingen, het met stokjes eten, achter alles ah of oh zeggen zoals in de koreaanse taal en zelfs het slurpen er ook al ingeslopen. Het is een pracht land met bovenal een prachtvolk dat altijd even vrienndelijk en behulpzaam is. Ondanks dat mijn vrienden me ondertussen koreaans vinden, is het waarschijnlijk vooral een compliment voor mijn aanpassingen ( die mij niet zwaar vallen) maar af en toe kijk ik nog vol verbazing naar hoe de dingen hier gaan en realiseer ik me zeer goed dat ik geen Koreaan ben maar een Nederlander;)

Tot snel!

Liefs,

Jolien